Rouwdiensten
Rouwdiensten
De synode 2014 Geref. Kerk vrijg. Heeft Artikel 71 van de Kerkorde gehandhaafd. Dat lijkt mij een goed besluit.
In verband hiermee een opmerking vooraf. Vóór de kerkdienst begint zijn er meestal bekendmakingen van de kerkenraad. Is er één uit de gemeente overleden dan wordt het hierbij vermeld. Heel dikwijls is dan te horen: de Here nam tot zich…. In plaats van b.v. de Here nam uit dit leven weg….
Maakt dat nu zoveel uit, kan de reactie zijn! Ja, want alleen Christus komt het oordeel toe. Hem door de Vader gegeven.
Dat Artikel 71 spreekt uit: Rouwdiensten zullen niet worden belegd.
Nu gaan er in de kerk stemmen op, en dat is op de synodetafel terecht gekomen, om dat artikel te schrappen. De synode heeft dat dus afgewezen. Bij een sterfgeval wordt, ook in de toekomst, geen kerkdienst belegd. Stel dat de vraag om rouwdiensten wél was ingewilligd, wat kan dan zo’n dienst van de voorganger verwachten? Als vanzelf: troost uit Gods Woord. Niet moeilijk als het gaat om een bejaarde of een ernstig zieke die naar de dood verlangt en die hij trouw heeft bijgestaan en weet van hun geloof door de H.C. gewerkt.
Maar het sterven van die broeder, die je met geen stok naar de mannenvereniging kunt krijgen. Of van die knaap die op de soos een biertje te veel op heeft. Toch in zijn auto stapt om gehoorzaam om 12 uur thuis te kunnen zijn, maar tegen een boom botst en verongelukt. En dan dat overlijden van die jonge vrouw die van het balkon springt omdat ze het niet meer ziet zitten. En dan sterft plotseling die Bijbel-vaste ouderling, die elke keer maar weer verleid wordt bij de belastingopgave zijn inkomsten naar beneden af te ronden. Een lijst die onvolledig is.
Wat de predikant bij zo’n geval als preek op papier moet zetten zal hem, lijkt mij, hoofdbrekens kosten. Gaat hij niet onbedoeld, op Gods rechterstoel zitten bij die overpeinzingen? Zonder uit te weiden moeten we maar zeggen: De broeders uit het verleden, die de Dordtse Kerkorde opgesteld hebben waren wijs bezig toen er bepaald werd: Rouwdiensten zullen niet worden belegd.
Nu terug naar de opmerking vooraf bij de bekendmaking van een sterfgeval aan de gemeente. Ook daarbij heeft de kerkenraad het oordeel aan de Here over te laten. Dus niet: de Here nam tot zich. Maar b.v.: de Here nam uit het leven weg.
Geen rouwdienst, maar de wekelijkse ontmoeting van de Here met zijn volk. Als een goede herder verkondigt hij het volle Woord aan de kudde die hem is toevertrouwd. Ook hem is bij zijn bevestiging de dienst der gebeden opgedragen. Dáár moeten onze diepbedroefden heen. Prediking van belofte en eis! De kerk met kerkelijke tucht.
Blijkt dan één van onze geliefden gestorven te zijn in ‘vijandschap’ (al is er, evenals voor de moordenaar aan het Kruis, de laatste seconde nog vergeving mogelijk) dan zullen we als Gods kinderen ook Gods gerechtigheid eerbiedig erkennen. In eenvoudige woorden: aan Zijn kant staan.
En nu de andere kant. Geen rouwdiensten maar een samenkomst voorafgaand aan de begrafenis. Vooraan de familie en ander betrokkenen die er graag bij willen zijn. De wijkpredikant zal daarbij voorgaan. Maar dikwijls komen eerst familieleden aan het woord. De moeite van meelevend luisteren waard: Kinderen kunnen hier kwijt hoeveel ouders voor hen betekend hebben. Kleinkinderen zullen nooit vergeten de lieve belangstelling van om a en opa voor allerlei dingen uit hun leven. Voorbeelden daarvan te over. Een schat van een mens, die vrouw! Een kerel was het op wie je aan kon! Een meid, die alles voor een ander over had! En dat joch, hij zou geen kat kwaad doen!
Je zou haast denken: onze Hemelse Vader zal met zulke kinderen van Hem ook wel blij zijn! Hij alleen echter doorgrondt de Zijnen. Onze beste werken zijn zelfs met zonde bevlekt. Zonder genade vaart niemand wel!
Misschien moeten we naar vroeger terug. Men werd van huis uit begraven in kleine kring. Bij het graf wachtten de belangstellenden. Wat daar nog te horen viel was troost en waarschuwing.
Er is veel te zeggen voor begraven in kleine kring. Daarbij past wel het goede op te halen van de overleden geliefden Ook de moeiten die er soms waren en de eigen tekortkomingen jegens hen. Dan kan men de Here danken voor wat Hij in hen gegeven heeft en komt Hij tot zijn eer, die Hem alleen toekomt in zijn grote genade aan zondaars.
Dat graf is voor Zijn kinderen dan ook geen eindpunt. Eens gaat het weer open het eeuwige leven tegemoet.